Heemraad Goos den Hartog onthult het informatiebord over de waterontspanner samen met wethouder Kees Boender van de gemeente Molenwaard en programmadirecteur Ben Broens van Ruimte voor de Rivier.

Uiteindelijk wordt het water geloosd op bestaande sloten. Resultaat: de waterspanning neemt af, de dijk blijft stabiel. De methode is niet nieuw, maar is in Nederland nog niet op deze schaal toegepast. Voordeel van de waterontspanner is dat deze het onderliggende probleem, de hoge waterspanning, echt oplost. Bovendien is de methode relatief gemakkelijk, zonder al te veel hinder voor omwonenden, te realiseren.

Bij de dijkversterking tussen Schoonhovenseveer en Langerak
maakt Waterschap Rivierenland gebruik van waterontspanners.
Een waterontspanner is een soort buis die we aan de binnenzijde van de dijk plaatsen, steeds met ongeveer twintig meter ertussen. De geperforeerde onderzijde van de buizen reikt tot de zandlaag onder de kleilaag. Op het moment dat het water in de Lek stijgt, neemt de waterdruk in de zandlagen toe. Via de waterontspanners vindt het water dan als vanzelf zijn weg naar boven. 

Bij een pak koffie is het lucht die weggezogen wordt; bij de dijk is het water dat aan de ondergrond wordt onttrokken. Zo’n vier maanden lang draaiden pompen om water uit de grond te onttrekken. Het was spannend hoeveel de grond zou gaan zakken. Eind augustus zijn de pompen uitgezet, de bodem in het proefvak bleek ruim 1,4 meter gezakt. In het najaar zijn er controlemetingen en –boringen uitgevoerd om de invloed van het vacuüm op de ondergrond te bepalen. De eerste resultaten zien er goed uit. De komende tijd voeren we nog een aantal berekeningen uit om het onderzoek af te ronden. 

Inmiddels kijken we of we vacuümconsolidatie ook in een projectlocatie  kunnen toepassen. Daarmee zijn we een stap verder naar het ontwikkelen van deze techniek.